هروقت آدم یاد بگیرد بدون دخالت هیچ عامل بیرونی حالش خوب باشد و خودش
بتواند به‌تنهایی حال خودش را خوب کند، یعنی به آن بلوغ نهایی و تکمیلی رسیده است، آن کیمیای سعادت را یافته است؛
مهم هم نیست وسط بزرگ‌ترین طوفان زندگی‌اش در حال دست‌وپا زدن باشد، یا لب ساحل با یک لیوان آب‌پرتقال تگری در حال آفتاب‌گرفتن.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر